Błyskawica to efekt przepływu bardzo dużego ładunku elektrycznego, który powstaje w chmurach burzowych, w wyniku tarcia między sobą mas chmur. Ładunek ten jest coraz większy i w końcu przeskakuje na ziemię, uwidaczniając się w postaci błyskawicy i grzmotu.

Prezentowany model burzy zasilany jest napięciem 500V, które przyłożone jest do układu metalowych pinezek wbitych w tablicę z pleksi (odległość 12 mm w poziomie i 10 mm w pionie, wymiary tablicy 60 x 120 cm). Pinezki pod obiektami biorącymi udział w modelu połączone są za pomocą folii aluminiowej celem pokazania, że wyładowanie następuje pomiędzy najbliższymi elementami.

Gdyby na drodze pomiędzy chmurą i ziemią nie było powietrza, nie byłoby ani błyskawicy, ani grzmotu. Ładunków elektrycznych nie można zobaczyć. Nie mają ani smaku, ani zapachu. O ich istnieniu możemy przekonać się wyłącznie, kiedy oddziałują z materią.

 
zobacz film

Jednym z ciekawszym efektów, oddziaływań ładunków elektrycznych z materią, jest świecenie powietrza. Dzieje się tak, ponieważ prąd elektryczny jest w stanie przekazać energię potrzebną do wzbudzenia atomu, czyli przejścia elektronów w atomach na wyższe powłoki. Jednak stan wzbudzenia jest nietrwały. Atomy powracają do stanu początkowego, a nadmiar energii jest oddawany w postaci światła. Widzimy to w postaci błyskawicy.

W miejscu, gdzie przechodzi ładunek elektryczny powietrze jest jonizowane i podgrzewane do tysięcy stopni Celsjusza, co powoduje, że tak mocno się rozszerza, że w tym miejscu powstaje prawie próżnia. Po przejściu ładunku, tor z rozrzedzonego powietrza „zasklepia się” z prędkością większą od prędkości dźwięku, co wywołuje falę uderzeniową.