IMPLOZJA PUSZKI

Do puszki wlewamy wodę na wysokość kilku milimetrów. Następnie odgrzewamy puszkę przy pomocy jakiegoś źródła ciepła (w naszym przypadku jest to palnik). Po wygotowaniu się większości wody chwytamy puszkę za pomocą odpowiednich szczypiec i płynnym ruchem wkładamy ją do miski wypełnionej chłodną wodą (puszkę wkładamy otworem do dołu). Po włożeniu puszki do wody obserwujemy proces jej zgniatania, czyli implozję puszki.

Dlaczego tak się dzieje?

Podgrzewając aluminiową puszkę, podgrzewamy również powietrze i wodę w jej wnętrzu. Wraz ze wzrostem temperatury woda na dnie paruje coraz intensywniej i para wodna całkowicie wypełnia puszkę, wypychając nadmiar powietrza i pary wodnej przez otwór u wylotu puszki. Po włożeniu puszki do zimnej wody, temperatura wewnątrz gwałtownie się obniża, a znajdująca się w środku para wodna skrapla się. Odwrócenie puszki do góry dnem gwarantuje utrzymanie tej samej liczby cząstek powietrza wewnątrz puszki w trakcie schładzania. Ponieważ część powietrza i pary wodnej uciekła z puszki w trakcie podgrzewania, a pozostająca w środku skroplona para wodna zajmuje znacznie mniejszą objętość niż w stanie gazowym, w puszce zaczyna panować dużo niższe ciśnienie niż na zewnątrz. Siła, z jaką cząsteczki znajdujące się wewnątrz puszki bombardują jej ścianki jest znacznie mniejsza, niż siła, z jaką cząsteczki na zewnątrz naciskają na ściankę. Prowadzi to do zgniecenia puszki przez silniejsze cząstki, które napierają od zewnątrz. W efekcie ciśnienia panujące po obu stronach aluminiowej ścianki wyrównują się. Proces ten nazywany jest implozją.

zobacz film