GASNĄCA ŚWIECZKA

Naczynie wypełniamy wodą (na około 1 cm wysokości) i stawiamy w niej świeczkę, którą następnie zapalamy. Palącą się świeczkę przykrywamy szklaną kolbą z wąską szyjką (może to być również odpowiednio obcięta, plastikowa butelka).

Po pewnym czasie świeczka zgaśnie, a woda zostanie „wciągnięta” pod kolbę, wskutek czego jej poziom podniesie się.

Aby świeczka się paliła potrzebny jest tlen. Gdyby pod kloszem nie było powietrza (w skład którego wchodzi m.in. tlen), to świeczka by zgasła.  Świeczka pali się tak długo, jak długo w powietrzu pod kolbą znajduje się tlen.

Gdy tlenu zabraknie (tlen jako składnik powietrza, zostaje zużyty w procesie spalania), to świeczka gaśnie, a woda z naczynia zostaje „wciągnięta” pod kolbę. Dzieje się tak, ponieważ gdy świeczka zgaśnie, to ciśnienie powietrza pod kolbą obniża się i wytwarza się podciśnienie. Większe ciśnienie atmosferyczne powoduje, że woda zostaje „wciągnięta” do kolby.

Drugim powodem zaistnienia opisanego zjawiska jest rozszerzalność powietrza pod wpływem temperatury. Paląca się świeczka podgrzewa powietrze powodując tym samym wzrost ciśnienia wewnątrz kolby. Na zewnątrz ciśnienie powietrza jest mniejsze, więc część powietrza wydostaje się ze środka. Kiedy świeczka gaśnie powietrze wewnątrz ochładza się, co prowadzi do zmniejszenia ciśnienia i wciągnięcia wody do kolby.