dziwnosc

Dziwność

Podczas badań zderzeń cząstek z promieniowania kosmicznego oraz cząstek przyspieszanych w akceleratorach do wysokich energii odkryto metatrwałe hiperony:

produkowane w procesach silnych (w zderzeniach hadronów) i rozpadające się w procesach słabych. Wymienione cząstki biorą udział w tak zwanej produkcji stowarzyszonej, która polega na tym, że cząstki te produkowane są parami. Jeżeli w detektorze nie obserwuje się cząstek „pary” to nie można wykluczyć faktu takiej produkcji (niedoskonałość detekcji, skończone rozmiary detektora,…).

Podczas badania silnych zderzeń mezonów pi z nukleonami (proton, neutron) okazało się również, że niektóre reakcje, które są teoretycznie dopuszczalne ze względu na znane dotąd prawa zachowania, nigdy nie zachodzą. Przykładowo reakcja:

B: 0 + 1 0 + 1

L: 0 + 0 0 + 0

Q: -1 + (+1) -1 + (+1)

spełnia zasady zachowania liczb B, L i Q ale nigdy nie zachodzi.

W 1953 roku obserwacje te skłoniły uczonych do wysunięcia hipotezy istnienia i roli nowej liczby kwantowej, którą nazwano dziwnością S (od ang. srangeness). Dziwność podlega prawu zachowania w procesach silnych i elektromagnetycznych (produkcja cząstek w zderzeniach), może natomiast zmieniać się o jedność w procesach słabych (rozpad cząstek metatrwałych):

- procesy silne i elektromagnetyczne