Bozony
Higgsa
Model
oddziaływań słabych i elektromagnetycznych Glashowa nie wyjaśniał,
czemu W± i Z0 maja masę, natomiast
foton nie posiada masy. W 1964 roku Peter Higgs w Anglii wysunął
hipotezę, że
foton mógłby mieć masę, gdyby jednocześnie istniały w przyrodzie
masywne
cząstki bezspinowe. Cząstki te nazwano bozonami Higgsa.
Bozon
Higgsa w Modelu Standardowym jest jedną z cząstek elementarnych, obok
trzech
pokoleń leptonów i trzech pokoleń kwarków, którym towarzyszą bozony,
przenoszące oddziaływania między fermionami: foton (oddziaływania
elektromagnetyczne),
bozony W± i Z0 (oddziaływania
słabe)
oraz
8 gluonów (oddziaływania silne, czyli kolorowe). Uważa się, że
bozon
Higgsa jest odpowiedzialny za nadawanie mas kwarkom i leptonom, a także
bozonom
W± i Z0 oraz
być
może
również
neutrinom
poprzez tak zwany mechanizm Higgsa. Mechanizm ten narusza
pewną
lokalną (zależną od punktu) symetrię oddziaływań elektrosłabych.
Obdarowywana
masą cząstka oddziałuje z bozonem Higgsa tym silniej, im większą masę
nadaje
jej pole bozonu, a także im większą masę ma sam bozon.
Obecność
bozonu
Higgsa
w Modelu Standardowym przejawia się w niektórych kanałach
rozpadów
dobrze poznanych cząstek, a także towarzyszy ich powstawaniu. Fakty te
dostarczają wskazówek, gdzie należy szukać bozonu Higgsa (z jakim
prawdopodobieństwem należy się go spodziewać). Jednym z głównych
produktów rozpadu
cząstek Higgsa są kwarki niskie b.
To
właśnie
na
podstawie
tych
kwarków oszacowano (na
poziomie wiarygodności przekraczającym 99% ), że bozon Higgsa ma masę
równą
około 114 GeV.
Duże
nadzieje na
odkrycie cząstek Higgsa związane jest z powstaniem w 2005 roku
wielkiego
akceleratora wiązek przeciwbieżnych (Large Hadron Collider - Wielki
Zderzacz
Hadronów) o dostępnych energiach przekraczających 14 TeV.
Jednak
z
powodów
technicznych
nie
przeprowadzono jeszcze
żadnych badań. W zamian podkręcono istniejący akcelerator (LEP Large
Elektron-Positron) do granic możliwości, by osiągnąć jak największe
energie. W
wyniku tych badań zaobserwowano w dwóch z czterech detektorów pewne
zdarzenia,
które niektórzy badacze próbują interpretować jako ślad cząstki
Higgsa.