Płat potyliczny:

• widzenie; analiza koloru, ruchu, kształtu, głębi;
• skojarzenia wzrokowe, ocena, decyduje czy wrażenie jest analizowane i jaki jest jego priorytet.

Wyniki uszkodzeń płata potylicznego:

• dziury w polach wzrokowych (skotoma);
• trudności w umiejscowieniu widzianych obiektów;
• halucynacje wzrokowe; niedokładne widzenie obiektów, widzenie aureoli;
• trudności w rozpoznawaniu kolorów;
• trudności w rozpoznawaniu znaków, symboli, słów pisanych;
• trudności w rozpoznawaniu rysunków;
• trudności w rozpoznawaniu ruchu obiektu;
• trudności z czytaniem i/lub pisaniem.

Płat skroniowy:

• zakręt górny i wieczko: słuch muzyczny, fonematyczny i wrażenia dźwiękowe;
• obszar Wernickego - rozumienie mowy, gramatyka, prozodia;
• zakręt dolny: rozpoznawanie obiektów;
• kategoryzacja obiektów; pamięć werbalna, zapamiętywanie;
• część podstawna: analiza zapachów

Uszkodzenia płatów skroniowych:

• zaburzenia słuchu, rozumienia mowy i percepcji dźwięków;
• zaburzenia wybiórczej uwagi na bodźce słuchowe i wzrokowe;
• problemy w rozpoznawaniu widzianych obiektów; trudności w rozpoznawaniu twarzy (prozopagnozja);
• upośledzenie porządkowania i kategoryzacji informacji werbalnych;
• lewa półkula - trudności w rozumieniu mowy (afazja Wernickego);
• uszkodzenia prawej półkuli mogą spowodować słowotok;
• trudności w opisywaniu widzianych obiektów;
• zaburzenia pamięci - amnezja następcza, problemy z przypominaniem;
• zaburzenia zachowań seksualnych;
• zaburzenia kontroli zachowań agresywnych.

Płat ciemieniowy:

• część górna: czucie dotyku, temperatury, bólu;
• umiejscowienie wrażeń czuciowych;
• prawa część dolna: pamięć robocza związana z orientacją przestrzenną, wyobraźnia, układ odniesienia względem swojego ciała konstruowany na podstawie wrażeń wzrokowych;
• lewa część dolna: modelowanie relacji przestrzennych ruchów palców, rotacja mentalna, ocena szybkości ruchu;
• pomiędzy i część przyśrodkowa: celowe ruchy;
• integracja ruchu i wzroku;
• integracja czucia i wzroku w jeden percept;
• manipulacja obiektami wymagająca koordynacji i wyobraźni przestrzenno/ruchowej.
• rozumienie języka symbolicznego, pojęć abstrakcyjnych, geometrycznych.

Uszkodzenia płata ciemieniowego:

• całkowita niepodzielność uwagi;
• niezdolność do skupiania wzroku na określonym miejscu (apraksja wzrokowa);
• trudności w orientacji przestrzennej;
• trudności w integracji wrażeń wzrokowych w jedną całość (symultagnozja);
• trudności w koordynacji ruchu oczu i rąk;
• niezdolność do celowego działania wymagającego ruchu (apraksja), problemy w troszczeniu się o siebie;
• lewy - niezdolność do odróżnienia kierunków, lewa-prawa
• trudności w liczeniu (dyskalkulia) i matematyce, zarówno algebrze jak i geometrii;
• niezdolność do nazwania obiektu (anomia);
• okolice lewego zakrętu kątowego - niezdolność do tworzenia słów pisanych (agrafia, dysgrafia);
• problemy z czytaniem;
• prawy - brak świadomości niektórych obszarów przestrzeni i części ciała (jednostronne zaniedbanie);
• anozagnozja, zaprzeczanie niesprawności;
• trudności w rysowaniu;
• trudności w konstruowaniu obiektów;
• zaburzenia osobowości (zwykle lezje ciemieniowo-skroniowe).

Płat czołowy: działanie

• część górna - funkcje ruchowe, pierwotna kora ruchowa, kora przedruchowa, dodatkowa kora ruchowa;
• pamięć wyuczonych działań ruchowych, np. taniec, nawyki, specyficzne schematy zachowań, wyrazy twarzy;
• lewy płat - obszar Broki (mowa, rozumienie zachowań);
• pola czołowe oczu (ruch gałek ocznych zależny od woli);
  
• część przedczołowa: "zdawanie sobie sprawy";
• planowanie i inicjacja działania w odpowiedzi na zdarzenia zewnętrzne;
• oceny sytuacji;
• przewidywanie konsekwencji działań - symulacje w modelu świata;
• konformizm społeczny, takt, wyczucie sytuacji;
• analiza i kontrola stanów emocjonalnych, ekspresji językowej;
• uczucia błogostanu (układ nagrody), frustracji, lęku i napięcia;
• lewy płat - kojarzenie znaczenia i symbolu (słowa), kojarzenie sytuacyjne;
• pamięć robocza;
• wola działania, podejmowanie decyzji;
• relacje czasowe, kontrola sekwencji zdarzeń.
• część podstawna, kora oczodołowo-czołowa: liczne funkcje
• Pole 25: dużo serotoniny, gęste połączenia z podwzgórzem, pniem mózgu (regulacja snu i apetytu); ciałem migdałowatym i korą wyspy (lęki, nastroje); hipokampem (pamięć epizodyczna); korą czołową (rola w samo-ocenie).

Efekty uszkodzeń płata czołowego:

• utrata możliwości poruszania częściami ciała;
• afazja Broki;
• niezdolność do planowania wykonania sekwencji ruchów przy wykonywaniu czynności;
• niezdolność do działań spontanicznych;
• schematyczność myślenia;
• "zapętlenie", uporczywe nawracanie do jednej myśli;
• trudności w koncentracji na danym zadaniu; trudności w rozwiązywaniu problemów;
• niestabilność emocjonalna; zmiany nastroju;
• nieakceptowalne zachowania społeczne; zachowania agresywne;
• lewy płat - depresja, prawy - zadowolenie;
• prawy tylny - trudności w zrozumieniu kawałów i śmiesznych rysunków, preferencje dla niewybrednego humoru;
• zmiany osobowości.

Płat limbiczny i jego okolice:

• analiza wrażeń węchowych;
• analiza wrażenia bólu;
• kontrola negatywnych emocji; współpraca z ciałem migdałowatym;
• skupienie uwagi;
• reprezentacja pojęć dotyczących "ja".

Uszkodzenia:

• złudzenia węchowe; zanik wrażeń węchowych;
• nadpobudliwość; niepokój;
• utrata kontroli nad emocjami;
• wrażenia ciągłego bólu lub brak wrażeń bólowych.

Móżdżek:

• koordynacja ruchów celowych;
• utrzymanie równowagi;
• regulacja napięcia mięśni;
• pamięć niektórych odruchów;
• wpływ na ruchy oczu.

Uszkodzenia:

• brak koordynacji ruchów (asynergia); niezgrabność; brak precyzji ruchów;
• problemy z utrzymaniem normalnej postawy ciała; zaburzenia równowagi;
• trudności w ocenie zasięgu i momentu zatrzymania ruchu; trudności w łapaniu obiektów;
• niezdolność do wykonywania szybkich ruchów naprzemiennych;
• drżenie ciała;
• potykanie się, tendencja do przewracania i "chodzenia na szerokich nogach";
• słabe napięcie mięśni (hipotonia);
• niewyraźna mowa;
• nystagmus, gwałtowne ruchy gałek ocznych.

Pień mózgu: śródmózgowie, most, rdzeń przedłużony:

• oddychanie (most);
• kontrola rytmu serca (rdzeń przedłużony);
• połykanie, kaszel i odruchy wymiotne (rdzeń przedłużony);
• odruchy zaskoczenia, podskoku (śródmózgowie);
• kontrola systemu autonomicznego: pocenia się, ciśnienia krwi, temperatury i trawienia.
• ogólny poziom przytomności;
• sen
• utrzymywanie równowagi.

Efekty uszkodzeń:

• płytki oddech i problemy w produkcji mowy;
• trudności w połykaniu płynów i pożywienia; (dysfazja);
• problemy z równowagą, koordynacją, ruchami;
• kręcenie się w głowie i wymioty (vertigo);
• trudności w postrzeganiu środowiska;
• zaburzenia snu (bezdech, bezsenność).