Rozpad
beta
W
rozpadzie beta
jądro atomowe jednego rodzaju zamienia się w jądro innego rodzaju, przy
czym
następuje emisja elektronu. Energia spoczynkowa jądra początkowego,
zgodnie z zasadą zachowania
energii, jest równa sumie energii spoczynkowej jądra końcowego, energii
spoczynkowej elektronu i energii kinetycznej elektronu wyrzuconego
przez jądro.
Tak obliczona energia końcowa nie jest jednak stała (w porównaniu z
energią
początkową). Zatem zasada zachowania energii jest łamana. Na początku
lat
30-tych Wolfgang Pauli zaproponował, aby do modelu rozpadu beta dodać
dodatkową, neutralną cząstkę. Zgodnie z nowym modelem, rozpad beta
polegać miał
na przemianie jądra pierwotnego w jądro pochodne w czasie, której
następuje
emisja elektronu oraz pewnej nowej cząstki:
- rozpad beta
Rozwiązało to
problem
ciągłego
spektrum energii elektronów: energia spoczynkowa rozpadającego się
jądra musi
być równa sumie energii spoczynkowych jądra powstałego, elektronu i
neutrina
plus energia kinetyczna elektronu, plus energia kinetyczna neutrina.
Zasada zachowania energii jest dzięki temu spełniona.
wróć