Chromodynamika kwantowa (QCD)

Gluony mogą oddziaływać między sobą i wymieniać inne gluony. Fakt ten bierze się stąd, że chromodynamika kwantowa jest teorią więcej niż jednego koloru. Dzięki temu cząstka może zmieniać kolor z jednego na inny, emitując przy tym gluon, niosący różnicę koloru. Istnienie trzech kolorów powoduje to, że nośniki sił też niosą kolor, czyli oddziałują między sobą. Wynika z tego, że oddziaływanie, które jest słabe na niewielkich odległościach, gwałtownie rośnie przy dużych odległościach (na odległościach większych od 10-15m oddziaływanie staje się tak silne, że prowadzi do związania dwu protonów mimo ich elektromagnetycznego odpychania).

Gluony uwięzione są w grupach (z tych samych powodów co kwarki). Niosą one kolor, a zatem podlegają takim samym siłom jak te, które działają na kwarki. W związku z tym nie możemy badać pojedynczych gluonów (tak jak nie możemy badać pojedynczych kwarków).

Przyspieszenie ładunku elektrycznego prowadzi do wysyłania fotonów. W chromodynamice kwantowej jest podobnie. Przyspieszenie koloru prowadzi do emisji gluonów. Zjawiska te zachodzą w procesie anihilacji elektronu i pozytonu. Elektron i pozyton, ulegając anihilacji, wytwarzają foton. Następnie foton przekształca się w kwark q i antykwark , które wysyłane są w przeciwnych kierunkach. Kwark i antykwark niosą kolor i ładunek elektryczny. Podczas ich wytwarzania kwarki wysyłają gluony i fotony:


W miarę jak kwark i antykwark oddalają się od siebie, siły między nimi rosną. Energia wytworzonego przez nie pola sił jest tak ogromna, że następuje produkcja kolejnych kwarków i antykwarków, które grupują się w mezony i bariony.

wróć